آشنایی با بیماری پارکینسون؛ علل بیماری (بخش دوم)

عوامل مسبب بیماری پارکینسون کدام‌اند؟

حرکات بدن را قسمتی از مغز تنظیم می‌کند که عقده‌های قاعده‌ای (Basal Ganglia) نامیده می‌شوند. سلول‌های این بخش به وجود تعادل مناسبی از دو ماده نیاز دارند که هر دو در انتقال ایمپالس‌های عصبی نقش دارند: یکی دوپامین و دیگری استیل‌کولین. در بیماری پارکینسون، سلول‌های تولید‌شده‌ی دوپامین تخریب می‌شوند و تعادل بین این دو ناقل عصبی به‌هم می‌ریزد.

پژوهشگران بر این باورند گاهی عوامل ژنتیکی در بُروز این مشکل سلولی نقش دارند. در سال ۱۹۹۷، پژوهشگران مؤسسه‌ی ملی سلامت آمریکا متوجه وجود جهش‌هایی در ژن SNCA در خانواده‌هایی شدند که شیوع پارکینسون در آن‌ها فراوان بود. در سال ۲۰۰۴، پژوهشگران جهشی را در ژن LRRK2 پیدا کردند که موجب بُروز پارکینسون در چندین خانواده در آمریکا و اروپا شده بود. از آن زمان، ژن‌های دیگری نیز کشف شده‌اند که با پارکینسون مرتبط هستند. بااین‌حال ظاهرا ژنتیک، تنها علت حدود ۱۰درصد از بیماری پارکینسون محسوب می‌شود و علت بیشتر این بیماری کشف نشده است. پژوهشگران معتقدند آغاز این بیماری، حاصل اثر ترکیبی عوامل ژنتیکی و محیطی است. در نمونه‌های نادر، پارکینسون ممکن است حاصل عفونت ویروسی یا قرارگرفتن درمعرض موادسمی محیطی مانند آفت‌کش‌ها و مونواکسیدکربن یا ف منگنز باشد.